Ogródki działkowe – czy ta bajka dobrze sie skończy?

Działkowcy czekają na wyrok Trybunału Konstytucyjnego z wielkim niepokojem. Pod znakiem zapytania stoi bowiem los wszystkich ogródków działkowych w kraju. Czy uda się je utrzymać? Czy też w ciągu kilku lat wjadą na nie buldożery i zrównają z ziemią efekt wieloletniej pracy?

Poruszam ten temat, bo sama mam taką niewielką działkę. Uwielbiam te swoje czterysta metrów kwadratowych! Włożyłam w nie wiele pracy, ale przyroda umie się odwdzięczyć. Kiedy tylko uda mi się wygospodarować wolną chwilę, wsiadam na rower i jadę popatrzeć jak rośnie, porozmawiać z kwiatami. Chwalę wiciokrzew za wytrwałość we wspinaniu się po pergoli, dodaję otuchy różom, które ucierpiały mocno tej zimy, przywołuję do porządku dzikie wino, wskazując mu gdzie ma rosnąć, a gdzie absolutnie nie.

Wczoraj zbierałam czereśnie, lada dzień będą porzeczki. Zdrowe, bez chemii, soczyste i pachnące. Później przyjdzie czas wiśni, śliwek i jabłek.

Kilka dni temu zakwitł liliowiec – cieszyłam się jak dziecko, bo to pierwszy raz. Iglaki mają nowe przyrosty, a żywopłot w tym roku rośnie bez umiaru.

Zostawiam w tym kawałku ziemi wszystkie stresy, złości i frustracje. Wracam z działki wypoczęta, zrelaksowana, wyciszona…

I teraz ktoś próbuje zrobić zamach na to, co tak wiele mi daje? Nie zgadzam się!

Ogródki działkowe to enklawy zieleni, spokoju i ekologii. Pracują w nich i odpoczywają obok siebie emeryci i rodziny z dziećmi. Obcowanie z naturą uczy pokory, systematyczności, łagodzi napięcia. Działkowcy to często wielka rodzina – można liczyć na pomoc sąsiada, dobą radę, wymianę plonów i doświadczeń. Działki to ostatnie bodaj enklawy bezinteresownej życzliwości i wielopokoleniowych kontaktów.

Nie ma we mnie zgody na ich likwidację. Na myśl o tym robi mi się bardzo smutno. Czy wygra samorządowo-developerskie lobby? Co stanie się z moimi krzewuszkami, hortensją i bzem? Jak będę żyć bez rozmów z panem Stasiem zza płotu, bez starszej pani z sąsiedniego sektora, która co roku przynosi mi pomidory? Gdzie podzieje się działkowy kocur?

To nie może zniknąć, bo jest ostatnią bajkową krainą, która istnieje naprawdę. A bajki mają przecież zawsze dobre zakończenie…